Kościół

Świątynia jest jednonawową budowlą wzniesioną w latach 1896 – 1898 w stylu neogotyckim, po spaleniu się zabytkowego kościółka z XVI w., konsekrowaną w 1905 r. Wnętrze kościoła, mimo przebudowy chóru w latach 90-tych, zasługuje na uwagę ze względu na jednolity i harmonijny wystrój z przełomu XIX i XX w.

W latach 1898 – 1911 wstawiono tu trzy oryginalne ołtarze z relikwiami św. Klemensa i Toedora wyrzeźbione w drewnie dębowym przez artystę z Kęt, pana Stanisława Jarząbka. W tym samym stylu wykonano pozostałe elementy wyposażenia: ambonę z płaskorzeźbami czterech ewangelistów oraz figurą Dobrego Pasterza /z 1896r./, chrzcielnicę /z 1925r./, stalle, balaski i konfesjonały /z ok. 1960r./, boczną kapliczkę „Panienki Majowej” /z 1925r./.

W ołtarzach stoją realistyczne figury rzeźbione w drewnie lipowym sprowadzone z Tyrolu. W wielkim ołtarzu /z 1896r./ można podziwiać postacie Matki Bożej Królowej Nieba, apostołów Piotra i Pawła, św. Józefa z Dzieciątkiem Jezus, a przy pancernym tabernakulum dwóch adorujących aniołów /wszystkie rzeźby z 1896r./ zaś nad nimi patrona św. Wojciecha / z 1932r./. W ołtarzu bocznym /z 1900r./ poświęconym Sercu Pana Jezusa oprócz figury centralnej /z 1900r/ stoją podobizny św. Franciszka z Asyżu /z 1912r/, św. Jana Kantego i Archanioła walczącego ze smokiem. W dolnej części ołtarza wbudowany jest Grób Boży z figurą złożonego w nim Jezusa /z 1912r./ W drugim bocznym ołtarzu /z 1911r./ poświęconym św. Antoniemu wstawiono jego figurę z Dzieciątkiem Jezus, oraz św. Barbary i św. Floriana /wszystkie z 1912r./ i św. Stanisława biskupa. Na uwagę zasługują również organy /z 1903 r./ wykonane przez firmę Rieger z Karniowa i okazały kryształowy żyrandol /z 1905 r./ oraz kunsztowny mosiężny lampiarz /z 1907 r./. Obok ołtarza posoborowego stoi nadpalony krzyż – „świadek” pożaru z 1896 r. Pod chórem zawieszono dwie stacje Drogi Krzyżowej z połowy XIX w. Ściany przy bocznych ołtarzach zdobią obrazy . Jeden z nich „Ecce Homo” /z 1836 r./, to pamiątka ze spalonego kościoła. Drugi, mniejszy, to obraz M. B Częstochowskiej „cudem” ocalały z czasów okupacji hitlerowskiej, kiedy to wszystkie inne elementy świadczące o polskości zostały z kościoła usunięte lub zrabowane.

Fasada budowanego współcześnie ogrodzenia /1996-99/ zamyka w jednolitą architektonicznie całość kościół i stary cmentarz wraz z czterema kapliczkami /z 1881r./ ocienionymi wiekowymi lipami. Ze strzelistej wieży czysto brzmiące dzwony zapraszają na spotkanie z utajonym w hostii Chrystusem. Największy o wadze 360 kg w tonie „h” posiada napis : ” Powołały nas do życia ofiarne serca parafian z Dankowic w roku 1975″ oraz wezwanie „Św. Wojciechu módl się za nami”. Średni ważący 235 kg w tonie „dis” został poświęcony NMP Królowej Polski a najmniejszy o wadze 113 kg w tonie ” fis” dedykowany św. Stanisławowi.

Parafialne odpusty obchodzone są 23 kwietnia w dzień św. Wojciecha, głównego patrona i na uroczystość Niepokalanego Narodzenia Najświętszej Marii Panny – „Matki Bożej Siewnej” w dniu 8 września.